To już listopad, czyli prawie trzy miesiące w liceum :o

To już listopad!?

Wczoraj mieliśmy Dzień Niepodległości. Czyli chwila, chwila... Jeśli wczoraj był 11 listopada, to dzisiaj jest 12 (powiecie - no tak - blondynka). No ale że listopad!?

Jeszcze niedawno myślałam sobie, jak to będzie w liceum. Czy ludzie będą bardziej akceptowali, czy może krytykowali? Licealiści piją dużo alkoholu? Nauczyciele są łagodniejsi czy ostrzejsi (ostrzejsi!?)? Czy gazetka szkolna w ogóle jest kupowana? Uczniowie naprawdę lubią przedmioty, które wybrali? Interesują się szkołą czy ją olewają? Im starsi tym gorzej się uczą? 

Przed pójściem do pierwszej klasy liceum nie czytałam o nim nic. Nie mam starszego rodzeństwa, nikt nie powiedział mi jak to będzie. Musiałam odkryć wszystko sama i przyznam, że czasami nie wiedziałam jak się zachować. 

Po szkole chodzą różne typy ludzi. Nie będę tutaj dzielić na kategorie, ale ci, których poznałam są naprawdę tolerancyjni. Licealiści są, mam wrażenie, bardziej otwarci i nie boją się wypowiadać własnego zdania. Są osoby mające własny styl ubierania się i nikt ich za to nie skrytykuje. To nie znaczy oczywiście, że krytyków nie ma, bo są. Ale panuje naprawdę miła atmosfera. 

Licealiści piją alkohol. Ja nie (chyba każdy by tak napisał, no ale naprawdę!), ale zdarzają się tacy. Nie krytykuję, nie popieram. Każdy ma własne życie i może przeżyć je jak chce. 

Nauczyciele. Ohhh, nasi kochani nauczyciele. Mają nas gdzieś. No może nie wszyscy i nie do końca, ale tak to można nazwać. Od razu powiedzieli nam, że, jeśli mamy taką ochotę, możemy w każdej chwili wyjść z klasy, z tym że wpiszą nam nieobecność. 

Gazetka szkolna jest kupowana. Przynajmniej u mnie w liceum. Jest w 100% prowadzona przez uczniów i można znaleźć tam naprawdę ciekawe informacje. Nic nie jest robione na sztywno, zawsze można znaleźć coś z "młodzieżowego slangu", uczniowie piszą teksty, które są CZYTANE. Nauczycielka zaproponowała mi pisanie do gazetki i zastanawiam się nad tym...

Odnośnie czytania. Oni czytają. Książki. Trochę mnie to zdziwiło, gdyż w gimnazjum to, że ktoś czytał było rzadkie. Trudno było znaleźć kogoś, z kim można byłoby podyskutować o literaturze bądź jakiś głębszych tematach. 

Czy uczniowie lubią przedmioty, które wybrali? Trudno powiedzieć. U mnie w szkole z profili matematycznych jest mat-fiz i mat-geo. To nie jest tak, że ci z mat-geo kochają geografię. Oni po prostu nie lubią fizyki. I na odwrót. Zdarzają się też wyjątki, ale dosyć rzadko. 

Co mnie nieco zdziwiło, licealiści uczą się. Zwłaszcza przywiązują uwagę na przedmioty, które w drugiej klasie będą mieli w rozszerzeniu. Jednak widać, że siedzą długo nad książkami i przygotowują się. 

Nauka jest okropna. Zdarza się, że uczę się do północy, a następnego dnia muszę wstać o piątej, żeby wszystko powtórzyć. Ustaliłam sobie, że piątek będzie moim dniem odpoczynku - spotykam się wtedy z przyjaciółmi i jedynie ustalam naukę na najbliższy tydzień, ale się nie uczę. W gimnazjum byłam osobą uczącą się bardzo dobrze. Teraz myślę, że uczę się przeciętnie i co najwyżej dobrze. 

Macie jakieś pytania? Jak tam w waszych szkołach? 

/Julia

Halloween a Wszystkich Świętych - czyli temat nieco spóźniony

Z racji tego, że dopiero teraz moja super wersja znalazła czas, by napisać coś dla was, a chciałam napisać właśnie na TEN temat, musicie się z tym pogodzić i wrócić do dawnych czasów - czyli tych sprzed kilku dni. 

Zdaję sobie sprawę z tego, że taki post może być nieco kontrowersyjny i nie nadaje się za bardzo na pierwszy post na bloga, gdyż jest to temat "na chwilę" i nikt nie będzie o nim pamiętał za jakieś kilka dni/tygodni. Ale nie mogłam nie poruszyć tego tematu. 

Ahhhh.... te Halloween... Babcie i księża na religii, mówiący, że to pierwszy krok w stronę ciemnej strony mocy i zamienimy się w Dartha Vadera, jeśli pochłonie nas zła moc szatana. Zaczyna się na chodzeniu po cukierki w przebraniu czarownic, a kończy się na tym, że sami stajemy się tymi czarownicami i wywołujemy duchy piekielne.

Co!?

Sama odkąd pamiętam chodziłam po cukierki i robię to do teraz. Nie jestem religijna, ale nie można nazwać mnie też ateistką (to temat na inny post, bo zaraz zacznę pisać na zupełnie inny temat...). Nie można mnie jednak nazwać czarownicą (chociaż niektórzy (czyt. moja mama) mają inne zdanie). 

Czy tylko ja traktuję to jako zabawę? Coś w stylu Dnia bez Stanika, albo Dnia Liczy Pi? Halloween to był dla mnie przede wszystkim fun. I nadal jest. To święto, bo każdy dzień trzeba świętować. I co za różnica, że to święto przyszło z zagranicy? Czy jak coś przyjdzie z zagranicy, to od razu jest złe?

A teraz przejdźmy do tego, co Halloween ma do Wszystkich Świętych. Jak się tak zastanowić, to kompletnie nic. Myślę, że Halloween to bardziej zabawa, a Wszystkich Świętych to przede wszystkim dzień, w którym należy pomyśleć trochę o swoich zmarłych, powspominać, popłakać, pozłościć się, pogadać z nimi, czy pomodlić się na swój sposób. Myślę, że każdy przeżywa to w nieco inny sposób. I każdy sposób jest dobry. 

Ja mogę zdradzić wam, że zawsze, kiedy odwiedzam groby wyobrażam sobie, że na ławeczce obok siedzi ktoś z mojej rodziny. Patrze w tamtą stronę i uśmiecham się. Wiem, że dla drugiej osoby to może wyglądać nieco dziwnie, ale przecież kogo obchodzi, co ja robię nad tym grobem? Nawet, jeśli się do niego głupio uśmiecham. 

Także ten... Jeśli ktoś ma takie samo zdanie, co ja, to jest Super. A jeśli nie - spalić na stosie.

A tak serio, to tylko moje zdanie. Ludzie są różni i szanuję zdanie każdego. 

A co wy sądzicie?

/Julia

Plan Superowiczek!

Witajcie, nasi Superowicze!

Założyłyśmy tego bloga, by oznajmić całemu światu, że jesteśmy super. A ty też jesteś super? Jeśli tak, to powinieneś nas zaobserwować!

Ale zacznijmy od początku...

Autorkami tego bloga jesteśmy my - Ewa i Julia. Właśnie zaczęłyśmy pierwszą liceum i postanowiłyśmy zmienić coś w naszym życiu. Mamy ogromne talenty w tańcu i śpiewaniu, ale są one głęboko, głęboko, głębooooko ukryte. Jesteśmy najlepszymi uczennicami, chociaż nie chcemy przyćmić naszą mądrością innych, więc nasze oceny są średnie. Nie cierpimy biologi, chemii i fizyki, ale za to jesteśmy na rozszerzonej matmie... Chociaż ona wcale też nie jest taka fajna. Mamy jeszcze jedną przyjaciółkę, aczkolwiek ona nie jest tak fajna jak my, bo stwierdziła, że prowadzenie takiego bloga jest bez sensu i szybko nam się znudzi. Musimy udowodnić jej, że to nieprawda. 

Jesteśmy szczęśliwymi singielkami, gdyż ludzie nas uwielbiają. Odrzucamy wszystkich chłopaków (i dziewczyny), bo przecież mamy siebie (no i nikt nas nie chce...). 

Naszym hobby jest jazda na deskorolce, rolkach, piłka nożna a także liczenie matmy i nauka niemieckiego. Niemiecki to nasze życie. To właśnie dlatego starałyśmy dostać się na język hiszpański. Oczywiście Julia jest super i się dostała. A Ewa już nie i została przy swoim niemieckim. 

Pewnie myślicie, że jesteśmy blondynkami! I tu was zdziwię! Mamy brązowe włosy... 

Na tym blogu zobaczycie nasze odczucia związane z liceum, nasze słabości, przyjaźnie, relacje z innymi ludźmi. Zamierzamy pisać też o naszych planach przejęcia władzy nad światem. Nie zamierzamy się wyżalać, ale chętnie będziemy pisać o ludziach, którzy nas wkurzają (lub którzy uważają, że wcale nie jesteśmy super). Będą pojawiały się rankingi na przykład najseksowniejszych aktorów na świecie (pierwsze miejsce - Ian Somerhalder!!!<3). 

Wasze Superowiczki!
Julia i Ewa